Hero Naaijer, één van de grondleggers van Avitec, geniet sinds kort van zijn pensioen.
Van boerenzoon naar de grond-, weg- en waterbouw
Al van jongs af aan hielp Hero mee op de boerderij van zijn ouders. Aardappels rooien, onderhoudswerkzaamheden, helpen waar hij kon. “Ik kon eerder trekker rijden dan dat ik wist wat 10 x 10 was!”, zegt Hero gekscherend. Vanaf zijn 16e ging hij aan het werk. Na de LTS zou Hero naar de MTS maar Albert Timmermans (eveneens één van de grondleggers van Avitec) zei dat hij wel mee kon naar Mennenga, een grondverzetbedrijf in Eext. De ouders van Hero en Albert woonden tegenover elkaar waardoor ze vrienden werden. En zo gebeurde het, Roelof Timmermans (broer van Albert) nam Hero mee achterop de fiets.
Bij Mennenga heeft Hero de basis van het grondwerk geleerd en hier werkte hij de laatste jaren als shovelmachinist. Het materieel was op z’n zachtst gezegd niet erg modern in deze tijd. Hero besloot na 11 jaar dat het mooi was geweest en tijd was om voor zichzelf verder te gaan.
Overstap naar Hoornstra
In 1985 begon hij tegelijk met Albert Timmermans bij wat toen nog Hoornstra-Jimmink heette. Albert als uitvoerder in loondienst, Hero als ZZP-er, hij verrichte o.a. shovelwerk. In mei 1985 werd onder de nieuwe naam Hoornstra Infrabouw een project aangenomen in Harkstede en Nij Beets. Er moest versterking komen en die vonden ze in Bé Dodde, inmiddels met pensioen maar kraanmachinist van het eerste uur. Het onderhoud van de machines werd bij de winterdag gedaan in de schuur van Jan Alberts (vader van Harm, onze huidige terreinbeheerder).
In die tijd werden ook de eerste machines aangekocht; een Ford 2000 trekker, een Heister trilwals en een Komatsu 210 rupskraan. Hero moet nog vaak denken aan de vele overleggen bij het witte kerkje op zaterdagochtend, waarin door Jan Hoornstra, Albert en Hero besproken werd hoe Hoornstra verder kon uitbouwen.
Aankoop eerst pand
Dat uitbouwen kon beter met een eigen pand, wat in 1988 lukte met de aankoop van het pand van Van der Schoot aan het Zuiderdiep in Nieuw-Buinen. Er kwam personeel bij en Hero richtte zich nu volledig op de uitvoering en deed de aansturing op de werkvloer. Albert deed daarnaast ook de bouwvergaderingen.
In 1993 werd een werk in Enschede aangenomen, de verlenging van de A35. Naast Hoornstra waren er nog twee aannemers bij betrokken. Hoornstra was verantwoordelijk voor het cultuurtechnische werk. In totaal een klus van 17 miljoen gulden, Hero zal het niet snel vergeten. Rond die tijd hadden Albert en Hero er zo’n 13 man personeel rondlopen en de klus bleek allesbehalve makkelijk… “Als aannemer ‘van buitenaf’ moesten we alles zelf doen”, aldus Hero. Eigenlijk voelden ze van alle kanten dat ze werden tegengewerkt. Wilden ze morgen zand hebben? Dan moest dat direct betaald worden en transportbedrijven leverden niet (tijdig). Gelukkig waren er ook leveranciers die wel wilden helpen, “met die partijen hebben we tot op de dag van vandaag een goede connectie”.
Moeilijke tijden
“Met het werk in Enschede gingen we financieel door een moeilijke tijd. Meerwerk mocht pas ingediend worden vanaf een miljoen gulden. Uiteindelijk ontvingen we het laatste geld van dit project in euro’s. De eindjes moesten flink aan elkaar geknoopt worden en er werd regelmatig de afweging gemaakt; eerst het personeel betalen (anders hebben we geen mankracht meer), dan de gasolie en dan de leveranciers? “Om heel eerlijk te zijn stond het water ons aan de lippen, de vraag was of het bedrijf nog levensvatbaar was”.
Aandeelhouder Hoornstra Aann.mij
Albert en Hero besloten samen hun schouders eronder te zetten en in 1996 samen met Jan Hoornstra aandeelhouder te worden. Hoornstra Infra Bouw wordt dan Hoornstra Aann.mij. Hoewel het moeilijk was om ertussen te komen bij gemeentes (er waren immers al veel aannemers) kozen steeds meer opdrachtgevers voor Hoornstra. “Het werd ons vaak gegund. Dat gold ook voor nieuw personeel, jongens wilden graag bij ons komen werken, ze belden ons zelf op. Blijkbaar straalden we vertrouwen uit”. “Het sociale aspect was ook altijd belangrijk voor Albert en mij. We wisten als er wat speelde bij het personeel, kenden de thuissituatie en hadden daar aandacht voor”. “Ik realiseer me dat dat een stuk makkelijker is met 20 man dan met 220 man personeel. Ik vind dat dit altijd een sterk punt is gebleven, aandacht voor elkaar en collegialiteit.”
Hero blikt terug op een mooie ervaring eind jaren 90. Hij mocht mee in een vliegtuigje om van bovenaf foto’s te maken van een project. Samen met opzichter Henk Loode vloog hij over het project waar Albert Kamps (opleidingscoördinator Avitec) en zijn vader als grondwerker in de rioolsleuf stonden. “Veel collega’s van toen werken nu nog bij Avitec. Het is een écht familiebedrijf, ook nu werken er nog veel vaders, zonen en broers bij Avitec”.
Ander tijdsbeeld
Het tijdsbeeld van toen was compleet anders dan nu. “We beschikten over een kleine keet en we hoefden het niet in ons hoofd te halen om in de schaftwagen van de opzichters te komen. Er was sprake van veel hiërarchie. Communiceren ging niet zoals nu met mobieltjes maar er werd wel steeds meer gebruik gemaakt van mobilofoons” . Ook als het gaat om de omwonenden van projecten is er een verschil. “Vroeger waren ze blij als wij er waren. Ze boden ons van alle kanten koffie, eten en drinken aan. Nu kun je een kanon afschieten in een straat, iedereen is aan het werk. Je krijgt als uitvoerder nu regelmatig telefoon waarbij mensen vragen hoe ze nu toch hun boodschappen moeten doen!?” Werkdagen van 9 a 10 uur waren meer regel dan uitzondering en niemand die erover klaagde. “Ik denk dat mensen in die tijd over het algemeen wat tevredener waren”. Er zijn natuurlijk ook genoeg positieve veranderingen. “Het materieel uit die tijd liet vaak te wensen over, ik moest vaak kracht zetten om mijn bak te verstellen. Heel anders dan de moderne, ergonomische machines van tegenwoordig! En neem bijvoorbeeld bedrijfskleding en veiligheidsmaatregelen, dat was in die tijd echt minimaal.”
Ben Timmermans en Arjan Naaijer voegden zich bij ons
In 1998 kwam Ben, de zoon van Albert, in het bedrijf. “Hij is letterlijk voor de leeuwen gegooid en in een schaftkeet gezet, hij moest veel zelf uitzoeken. Waar we het eerst alleen of vooral op de werkvloer moesten verdienen, moest het steeds meer ook op kantoor verdiend worden. Offertes, calculatie, werkvoorbereiding, planning, het werd steeds omvangrijker. Ben kon die omslag, ook op het gebied van digitalisering, goed managen. Het bleek een gouden combinatie en in 2007 werd Ben aandeelhouder. In 2008 is mijn zoon Arjan erbij gekomen, hij richtte zich met name op de financiële projectadministratie”.
Bijzondere plek
“In 2009 groeiden we uit ons jasje. Er was te weinig ruimte voor opslag. Er kon een stuk grond gekocht worden van Avebe, waar nu het Milieuplein is. De plek waar ik vroeger met Albert speelde en we later de veenkluiten uit de aardappels zochten, het terrein van aardappelmeelfabriek Hollandia. Bijzonder dat wij precies deze plek konden bemachtigen! Met alle uitbreidingen die er later zijn gedaan staat er nu een fantastisch mooi en toekomstbestendig bedrijf”. In 2019 werd de naam Hoornstra vervangen door Avitec. Onlangs vierden we dat de naam Avitec 5 jaar bestaat, inmiddels een gevestigde naam in onze regio. Eind 2023 is het bedrijf overgedragen aan een vijftal collega’s die het bedrijf voortzetten met de kernwaarden uit het verleden en oog voor de toekomst.
Studeren naast het werk
Voor de werkzaamheden bij Hoornstra was Hero vaak in de kost. In Wageningen en Steenderen bijvoorbeeld. Dan werd er één keer per week gebeld met de kinderen. Daarnaast volgde Hero een aantal avondopleidingen om zich bij te scholen op het gebied van asfaltkennis, meten en uitzetten, materialenkennis en uitvoering. In de wintermaanden ging hij 8 jaar lang naar Groningen en 3 jaar naar Musselkanaal voor bijscholing. “Ik was een held op de shovel maar van alles daaromheen had ik te weinig geleerd”. Spijt dat hij niet naar de MTS is gegaan heeft hij niet. “Ik ben er zo ingerold en je leert veel in de praktijk. Het studeren in de avonduren was pittig naast mijn werk maar het heeft me veel gebracht”. “De kinderen zeiden weleens ‘papa is altijd aan het leren’. “Ik ben blij dat ik mijn kennis heb verbreed en kijk terug op een mooi werkzaam leven!”.
Pensioen
En nu…. nú is het tijd voor een welverdiend pensioen! Hoe hij nu zijn tijd doorkomt? Grondwerk klussen bij zoon of dochterlief, een stal bouwen, klusjes op de minikraan. Af en toe lunchen met Albert bij Bussemaker in Exloo en samen met zijn vrouw met de camper weg. Hij zal zich echt niet gauw vervelen!
Hero, ontzettend bedankt voor het delen van jouw verhaal. Een blik terug in de tijd en de geschiedenis van Avitec. Wij bouwen verder aan ons mooie bedrijf waar jij, samen met Albert, de mede grondlegger van bent. Bedankt voor alles!
